Rank 1: Bato-balani

Award: ‘Palimos ng awa’ Award

Reflection:

            Katulad ng night or day, naipakilala na rin ito sa amin ng kaibigan ni Bret bago pa namin laruin ito. Pero yung name lang ng game ang nasabi sa amin. Pero ang naisip ko, bato balani dahil kailangan mong makahanap ng pair na parang “opposites attract”. Pero iba pala ito – brutal na nakatawa ka pa.

            Hinati ang klase sa dalawang grupo at sinabi na ni Maam Grecia yung laro at ang mechanics. Pagkatapos nito, nag-raise ng question si Mawell. Akala namin related sa mechanics. Yun pala humingi ng permission lumipat dahil dehado siya at ang katabi niya ay Lawrence. Okay. So, ang goal ng game ay mai-touch ang anumang body parts ng iyong kalaban kay Maam Grecia na nasa gitna ng bilog sa pamamagitan ng paghatak at pagkaladkad papunta sa gitna.

            Katulad ng inaasahan, naging sobrang brutal talaga ang larong ito lalong lalo na kung naging katabi mo sina David, si Justin at yung import from the next class. Kaya naman tuwing shinu-shuffle yung position, halos lahat ayaw ng tumabi sa tatlo.

            Pinakanaaliw ako sa last variation, na ang target mo na ay mai-touch ang body parts mo kay maam habang hinhila at pinipigilan ng ibang grupo. Kung hindi ako nagkakamali, ang nanalo dito ay si Kernell. At sobrang funny lang. Para sa akin, nagmukhang parang bibe (duck) si Kernell na inistretch yung leeg para maitouch yung ulo kay Maam Grecia. LOL.

            At dagdag pa rito, kung sa unang blog entry ko shinare ko ang una kong pagbagsak, dito i-shashare ko naman ang unang panununtok ko sa isang professor. HAHA. I’m just so in it to win it during that time. HAHA.

Variation: Siguro, sa halip na kahit anong body parts. Pwedeng mag-assign ng particular body part na kailangang mai-touch sa magnet. Halimbawa: Ilong o yung hinliliit.

Varsity Player: Justin. David. Kernell. At yung import. Ang award na ibibigay ko sa kanila ay ‘The Iron Men’ Award

Rank 2: Night or Day

Award: ‘Pag tumakbo sila, takbo na rin ako’ Award

Reflection:

            Bago pa lang laruin itong game na ito, isang kaibigan ko ang nag-share ng kanyang experience habang nilalaro ito. Sobrang funny lang daw talaga ng larong ito. Ako naman hindi naniniwala dahil kung papakinggan yung kwento niya, tatakbo lang kung depende kung nakataob o nakaharap ang tsinelas. Pero isa pa la itong malaking pagkakamali. LOL.

            Sa totoo lang kung pwede lang magbigay ng zero sa sarili para sa reaction time, naibigay ko na siguro sa sarili ko. Sobrang loading lang talaga ng game na ito. Bago ako tumakbo, iniisip ko pa talaga kung ako ba ang tatayain o ako ang mananaya. Pero sa pagtagal nakuha ko na rin ang tamang strategy dito. Sa halip na tingnan ang tsinelas, tingnan mo na lang mga katabi at kagrupo. Kung tumakbo sila papunta sa base, kayo ang tatayain. Kung aatake sila, kayo ang mananaya. Ganun lang kasimple. HAHA. Pag tumakbo sila, takbo na rin ako!

            Maliban sa MVP award, ang ibibigay kong award ay King and Queen of Lag Time. Ito ay para kina Kernell at Pau dahil nabiktima sila ng pagiging loading ng larong ito. Highlight din ng larong ito ang planadong paghagis ni Maam Grecia ng tsinelas pero iba pa rin ang lumalabas na tayo ng tsinelas. Lalo pang humirap ang laro nang naging dalawa na ang tsinelas na kailangan i-consider. Bago ka tumakbo, kailangan mo pang tingnan kung alin sa tsinelas ang kanan at kaliwa. At sa huli, ang mangyayari, matataya ka na hindi ka pa makakatakbo sa sobrang lito.

Variation: Sa halip na tsinelas ang gamitin, pwede ring gumamit ng piso para mas maliit. Kailangan pa nilang lumapit para makita kung head or tail.

Varsity Player: King and Queen of Lag Time ay mapupunta kay Kernell at Pau. Kdot. 

Rank 3: Taktikaten

Award: ‘Hindi na kita friend. Friendship Over’ Award

Reflection:

            Sa tingin ko, ang invented game na ito ay inspired ng isang sikat na gameshow, ang Game KNB? Ang bawat team ay may tatlong moves sa bawat round – either magpaabante ka ng iyong kagrupo o magpaatras ng mga taong mula sa ibang grupo. Ang goal dito ay paunahang makayapak sa tenth spot.

            Isang buong period ang ginugol namin para sa larong ito. Medyo masalimuot ito at nangangailangan ng matinding pag-iisip ng strategy para matalo ang ibang grupo. Sa simula, chill chill lang ang lahat ng teams dahil paabante lang ng paabante. Sa kalagitnaan, nagpanic na si Maam at ni-remind kami na competition ito at kailangan naming magstrategize ng maayos. In a way, sinasabi niyang: “Guys, paatrasin niyo sila. Walang mangyayari sa atin dito.” LOL.

            Sa bandang dulo ng laro. Nagsimula ng magpanic ang lahat dahil halos lahat ng teams ay nasa 7th o 6th spot na. Sa aming grupo, ako at si Cara ang naging utak na gumagawa ng strategies. Nakakatuwa lang dahil bago pa ang turn namin, may nakaready na kaming moves. Pero sa tuwing titira kami, wala kaming magawa kundi baguhin ito at magpaatras ng kalaban. Sayang naman. Sobrang pinag-iisipan namin yung galaw namin tapos wala ring nangyari. Haha. Ganito ang karaniwang nangyayari. Habang may iba pang teams na pwedeng magpaatras, tira lang tira at ipaubaya na lang sa team na yon ang pagpapaatras.

Variation: Wala akong maisip na variation para sa larong ito. Siguro ito na lang. Ang bawat team ay may kapangyarihang paalisin ang isang player ng ibang teams kapalit ng pagpapaalis ng isang team member nila. Ito ay para hindi lang abante ng abante. Kailangan nang mag-ipon at magpasok ng maraming players sa loob para may advantage pa rin.

Varsity Player: Ang varsity player para dito ay si Cara at ako. Sobrang sineryoso namin ito. Iniisip talaga namin yung magiging moves ng ibang teams.

P.S. Wala nga palang nangyari sa lahat ng effort namin. Dahil sa huli,  nagkaroon ng connivance ang dalawang team. Pero natapos ang laro na nanghihinayang ang karamihan pero tawang-tawa pa rin.  

            

Rank 4: Laro 'teh

Award: ‘Sabaw. Lutang. Sabog.’ Award

Reflection:

            Tinapatan nito ang pagkasabaw naming lahat noong nilaro namin ang Basket na may Prutas. Sobrang galing din ng mga reporters dahil nabigyan nila ng bagong twist ang pangkaraniwan ng larong Jack en Poy.

            Ang klase ay hinati sa dalawang grupo na may tig-tatlong representatives na may hawak ng bato, gunting at papel. Ang ibang players naman ay nakalinya sa likod ng mga representatives.

            Sa original game, okay pa siya dahil pataasan lang ng points. Pero nang i-introduce na ang variations, lahat kami ay naging tanga na nakanganga habang iniisip kung sino ba ang nanalo, dapat bang umiwas o dapat bang manaya. Isa sa mga nabiktima dito ay si Kernell. Dahil sa kalituhan, sugod lang ng sugod si Kernell at hindi niya alam na sila pala ang dapat tayain.

            Nakakaawa rin ang mga representative namin – sina Jeru, Justin at yung isa pa dahil sa bawat round sila ang pinagkakaguluhan at kinukuyog naming lahat para lang mailigtas mula sa mga nananaya.

Variation: Para malito at maliyo na ang lahat ng tuluyan. Mag-iiba na ang basic mechanics ng laro. Ang makakatalo sa bato ay gunting. Ang makakatalo sa papel ay bato. Ang makakatalo sa gunting ay papel.

Varsity Player: Para sa game na ito, ang ‘Wala kaming lusot sa iyong galamay’ Award ay mapupunta kay David dahil bago ka pa makalipat ng pwesto matataya ka na. 

Rank 5: Dragonball Z

AWARD: ‘Kung Hei Fat Choi’ Award       

REFLECTION:

            This is like a revisit to the Chinese cultural roots. Ito ang isa sa pinaka-creative na laro ngayong invented game season dahil inspired ito ng dragon dance tuwing Chinese New Year. Ang objective ay makuha ng mga dragon ang bola mula sa mga naghahagis nito.  

            Sa pagkakataong ito, ang grupo namin ang nanalo at ito ay dahil kay Lem. Iba na talaga ang matangkad. Siya yung pinaka-dragon namin at kami naman ay nagmukhang pabigat lang habang gumagalaw para makuha ang bola. Nilaro namin ito katabi ng basketball court. Kaya naman dapat handa ka rin sa nagliliparang bola.

            Wala kaming ka-effort-effort sa game na ito dahil kami ang nakakakuha ng bola at hindi na namin kailangan umiwas sa mga nananaya. And again credits go to Lem. Ang highlight ng game na ito ay yung sa tuwing napupunta yung bola sa bench. Ang Dragonball Z ay biglang nacoconvert sa Sambunot o Agawang-Buko dahil competitive lahat para lang makuha ang bola. Isa pa ring highlight nito ay si Pau na walang kaalam-alam na nakataya na pala siya sabay yakap kay Lawrence o Fiel. Ang cute lang. HAHA.

VARIATION: Naka-blindfold ang dragon at ang magdidikta ng galaw niya ang yung mga taong nakakabit sa kanya. Parang comparable ito sa actual dragon dance na ang galaw ng dragon ay nakadepende sa galaw ng mga tao. Pwede ring maraming bola na ang gamitin dahil mula sa title, si Goku nag-iipon ng mga dragon balls.

VARSITY PLAYER: Ang ‘Iba na ang nag-Growee at Star Margarine’ Award ay ibibigay ko kay Lem dahil wala namang magkwewestiyon na dinominate niya talaga yung game. Iba na ang matangkad! Haha. 

Rank 5: Sis-Sis-Ki

 Award: ‘Ang laro ni Lastikman’ award

Reflection:

            Ito ay isa sa mga laro na kahit hindi ka masyadong gumagalaw ay nakakapagod pa rin sa huli. Ang objective nung game ay ilayo ang ankle mo sa kalaban mo habang tinatarget mo ang ankle ng kalaban. Kaya naman, umaatake ka na, kailangan pa ring maging alisto at dumepensa.

            Kung hindi ako nagkakamali, ang katapat ko nun ay Lhem. Tuwing nakadefense mode siya, saka ako umaatake pero pag-umatake na siya, napapaatras na ako. Kaya naman hindi maiwasan na magasgas o masugatan ang tuhod mo. Ang tanging napapakinggan ko na lang nun ay ang mabilis na pagbibilang ng mga teammate ko (1,2,3,4,5,6,7,...42) dahil sa maaari kang makakuha ng unlimited score.

            Sa pangalawang round naman, magiging kakampi mo na ang katabi mo, ganun din sa mga kalaban. Kumbaga, ito ay isang 3VS3 match na. Ang katabi ko nun ay si Mark at Kernell, kaya naman pinagtulungan naman si Lhem sa kabilang team. Nakaipon ako nun ng halos 50 points. Pero habang umaatake kami, may pumupunterya rin mula sa kabilang team as we left our ankle unguarded. Kaya naman, iginalaw ko ang paa at a different angle na ang feeling ay parang humahaba ang paa ko para lang hindi maabot ng kalaban. May pakiramdam pa ngang kahit yung hinlalaki at hinliliit mo sa paa ay naka-stretch out na. Kaya naman ang ibinigay kong award dito ay ‘Ang laro ni Lastikman’ award.

            P.S. kami nga pala ang nanalo dito. Haha. Parang sa lahat ng team event, dito lang ako nanalo.

Variation: Sa halip na stationary lang sa pwesto, pwedeng lumipat sa ibang pwesto para umatake o tulungan ang kagrupo pero dapat nakaluhod pa rin habang lumilipat.

Varsity Player: Para sa larong ito, ako ang MVP. Haha. Dahil isa naman ako sa highest scorers sa team namin at nag-effort talaga ako dito kahit na sa huli ay puro galos at alikabok na ang tuhod ko.

Rank 4: Basket na May Prutas

Award: ‘Sabaw ang lahat’ award

Reflection:

            Hindi pa naman hell week noong nilaro namin ito, pero lahat talaga kami ay sobrang sabaw noong araw na yun. Habang nag-wowork na yung game sa kabilang team, kami naman parang nasa recovery stage pa na parang katatapos lang namin kumuha ng limang exams sa major subjects noon. Kung hindi sobrang slow, sobrang na-eexcite naman ang karamihan sa amin kabilang na ako.

            Ang objective ng game, kailangang tumakbo yung nasa unahan o nasa hulihan papunta sa ibang basket para hindi mataya. Simple lang siya kung papakinggan pero once na nilaro na, hindi na magkaintindihan ang lahat kung tatakbo ba o hindi.

            Sa halip na tumakbo ang isa sa mga nasa dulo, minsan napapatakbo parehas kaya naman hindi alam nung taya kung sino ang tatayain. Pero hindi lang yun, minsan yung mga prutas (tao) sa isang basket magtatakbuhan lahat na para bang nangangain ang taya. May punto rin sa laro na patuloy na lumilipat sa ibang basket tapos marerealize ng lahat na wala palang taya dahil nasa basket na rin. Sobrang sabaw lang talaga.

            Dahil sa variation na panyo, lalong tumindi ang laro pati na rin siguro ang kasabawan naming lahat. Minsan ihahagis na lang sa iyo ang panyo, tapos wala kang magagawa kundi sumigaw sabay takbo. Nararamdaman ko nga na ang iba nagdadasal na lang na huwag mapapunta ang panyo sa kanila. Ang iba naman, dahil sa sobrang pagkabigla, matutula na lang at hindi na makatakbo kaya naman effortlessly maaabot siya ng taya.

Variation: Sa halip na lumipat sa mga katabing basket, dapat lumipat siya sa basket na 3 o higit pang basket ang layo sa pinagmulan niya. O di kaya ay sa halip na patakbo ay kailangang mag-hop ng players na lumilipat ng pwesto.

Varsity Player:  Ang award na ‘Isigaw mo lang yan’ award ay ibibigay ko kina (drum roll) Melanie at Anne dahil sa tuwing napupunta sa basket nila yung additional na tao o prutas, walang humpay na tili na lang ang mapapakinggan mo sa kanila habang tumatakbo.

Rank 3: Berong-berong

Award: ‘Run for your life’ award

Reflection:

            Simple lang naman ang goal ng game na ito, ang makataya ng mga kalaro. Pero sa halip na ipasa ang pagiging taya, ang mga nataya ay magtutulungan para ma-trap at mataya ang iba pa sa pamamagitan ng paghahawak ng kamay. Pero dahil sa takbuhan ito, hindi na nakakapagtakang magtatapos ito ng hinihingal at pagod na pagod kami.

            Kung ako ang tatanungin mas gusto kong mataya sa bandang pahuli. Kapag ikaw ang hinahabol, may konting segundo ka pa para magpahinga, pero kapag nataya ka kaagad, wala kang choice kundi tumakbo ng tumakbo para habulin ang iba pang players. Minsan may tendency pang nakakaladkad ka na para lang mataya ang ibang players. Ganito ka-wild at ka-exhausting ang larong ito.

            Pero lalong tumindi ang larong ito noong round 2 na kung saan tuwing makakabuo ng 6 na taong magkakahawak ng kamay, maaari na silang humiwalay ay manghabol ng ibang players. Sa madaling salita, ang dating dalawang kamay na iniiwasan mo, dumami na! Kaya naman ang ibinigay kong award dito ay ‘Run for your life’ award. Ito yung karaniwan kong napapanood sa mga suspense-thriller / horror movies kung saan yung alien o zombies ay nag-reregenerate. And the only thing you can do is to run for your life. Naks!

            Kung hindi ako nagkakamali, dito nangyari yung matinding collission sa dalawa naming kaklase habang umiiwas sa mga taya. Dito rin siguro yung natanggal ang salamin ni Mawel pero sinubukan pa rin niyang tumakbo, pero sa huli tumawag siya ng timeout dahil wala na siyang makita.

Variation: Walang powers ang mga hindi pa natataya kundi umiwas lang. Kaya para sa variation, may kapangyarihan silang iligtas ang mga tayang nasa gitna sa pamamagitan ng pag-tap at habang umiiwas pa rin sa mga tayang nasa magkabilang-dulo.

Varsity Player: Si Mawel ang MVP para sa larong ito dahil patuloy pa rin siya sa pag-iwas kahit di na niya makita ang mga taya. 

Rank 2: May I Touch Your Hand

Award: ‘Hindi lang pampamilya, pang-isports pa’ Award

Reflection:

            Ito ang nag-iisang larong alam ko na may malateleseryeng kwento na umiikot sa wagas pagmamahalan ng dalawang tao handang suungin ang anumang pagsubok. In other words, ito ang kauna-unahang GAME-SERYE (Game na, Teleserye pa) sa kasaysayan ng Pilipinas.

            ACLE noon nung nilaro namin ito sa klase kaya naman parang lampas lang ng konti sa kalahati kaming magkakaklase noon. Pero dahil sa ROCK-ON na game na ito, sulit ang buong hapon ko. Pero walang mas susulit pa sa hapon ni Bret. Noong una, nagsayaw siya ng Ora Ora Comanching na para bang bagong dance craze ng bansa. Tapos dahil sa larong ito, nahanap niya ng soulmate niya, si Hazel. Mas naging entertaining pa ang larong ito dahil sa pang-uulit naming lahat sa bagong loveteam sa klase, Bret-zel.

            Habang tumatagal lalo pang nagiging intense yung laro. Nahila ka rito tapos mahihila ka naman sa kabila. Pero wala nang mas i-intense pa tuwing nakikita ko si Pau na nag-slide back dahil kina Lhem at Edward habang patuloy paring inaabot ang kamay ni Johnny. Kitang-kita mo talaga ang struggle niya.

            Simple lang yung game, walang materials na kailangan pero wagas talaga sa pagka-rock on.  Sa huli natalo kaming mga humahadlang, iba talaga ang nagagawa ng pag-ibig. Anyway, saludo ako sa nakaisip sa larong ito. Ang laki tuloy ng pressure para sa invented game.

Variation: Yung nasa labas ng bilog ay pwede nang pumasok sa loob ng bilog. Kaya naman dagdag challenge ito sa mga humaharang na pigilan makapasok. Pero kailangang makapasok rin siya sa inner circle at doon pa lang sila pwedeng mag-holding hands.

Varsity Player: Para sa larong ito, ang MVP ko ay si Pau. Ang award na ibibigay ko ay ‘Reach out as far as you can’ award dahil kitang-kita mo talaga yung struggle niyang mahawakan ang kamay ni Johnny kahit sa bawat attempt niya nakakaladkad lang siya paatras. 

Rank 1 : BIHAGAN

Award: 'Ang unang pagbagsak sa klase’ award

Reflection:

      Kinalakihan ko nang nilalaro ang larong ito pero sobrang wild lang ngayon dahil halos dalawampung katao ang kalaban mo. Ang ibinibigay kong award dito ay ‘Ang unang pagbagsak sa klase’ award dahil ito ang unang beses akong bumagsak – hindi sa exam kundi sa sahig.

        Sa aking natatandaan, yung grupo namin ang underdog sa larong yun. Dahil sa kabilang grupo, nandun si Ma’am Grecia, si Fads at lahat ng competitive at malalakas naming kaklase. Ang target talaga namin dun ay makuha at gawing bihag si Ma’am Grecia pero kahit anong gawin namin sobrang lakas lang talaga niya at dagdag pa doon maraming nakapalibot sa kanya na nasa defense mode para protektahan siya na para bang she’s the team’s most precious asset.

       Katapat ko noon si Fads na kalaban namin. Noong una, naghahamunan lang kami pero bigla akong nahila. Tapos hinila naman ako ng mga kagrupo ko para i-save. Kaya naman ang naging ending, bumagsak ako sa sahig. Pero ewan ko ba pero hindi ako nasaktan nun, siguro sa sobrang saya lang ng game.

      Sa mga sumunod na rematch, mas lalong naging intense ang atmosphere. May naghihilahan sa kabila, may naghihilahan sa kabilang dulo. Yung grupo namin, hindi na magkaintindihan kung saan pupunta. May point ngang, paatras na lang kami ng paatras habang umaabante ang mga kalaban namin na nasa game face mode lahat.

      Sa sobrang rock-on ng game parang nakailang rematch kami para malaman kung sino ang panalo. Pero sa huli, kami ang natalo.

Variation: Para sa variation ng bihagan, sa halip na dalawang kamay ang gamitin, isang kamay na lang. Tapos ubusan ng lahi na bawat taong nagiging bihag ay magiging part na ng group na yun para manghila ng iba hanggang sa wala nang matira sa kalabang grupo.

Varsity Player: Ang ‘Lakas mo, dude’ award ay ibibigay ko kay Fads at Kernell. Kay Fads dahil siya ang humila sa akin. At kay Kernell na kahit patpatin ay sumugod siya sa likod at itunulak pa si Fiel papunta sa base nila.